Voor Ken De Feyter maakte koersen altijd al een zeer belangrijk deel uit van zijn leven, maar sinds begin 2022 schakelt hij nog een tandje bij. In 2024 wil hij namelijk deelnemen aan de Paralympische Zomerspelen in Parijs.
Dit betekent dat er elke dag getraind moet worden, iets wat hij doet naast zijn fulltime job bij Randstad. Voor zowel zijn job, als zijn sport en zijn gezin, zet hij zich met 100% in. Ontdek hoe Ken alles combineert.
hét moment om mijn droom na te jagen
Vanaf mijn 10e tot mijn 35e heb ik op hoog niveau competitie gereden bij de valide sporten. Omdat ik geboren werd met een klompvoet, had ik ten opzichte van valide sporters altijd een achterstand. Desondanks ben ik ver gekomen, maar een professionele carrière zat er helaas niet in.
Zo’n anderhalf jaar geleden – nadat ik de Paralympische Zomerspelen in Tokio had gezien – besloot ik dat ik mijn kans wilde grijpen en mee wilde doen aan de Paralympische Zomerspelen van 2024. Nu train ik dagelijks – naast mijn fulltime job – en doe ik mee aan internationale wedstrijden in de hoop mij te kwalificeren voor de Paralympische Zomerspelen.
Daarnaast heb ik ook nog een jong gezin, waar ik natuurlijk aandacht aan wil geven. Voorlopig lukt het om alles te combineren, maar er zijn wel momenten dat het heel moeilijk is.
goede afspraken, maken goede vrienden
Ik werk als inhouse consultant van de Intercommunale van de Ontwikkeling van de Kempen Afvalbeheer (IOK). Ik werk er al jaren en heb een goede band met de werkgever opgebouwd.
Als inhouse consultant ben ik verantwoordelijk voor de start van de nieuwe uitzendkrachten, de contracten en de eerste kennismaking met de job. Ik begin mijn werkdag om 5.15 uur en hoewel ik om 14.00 uur richting huis vertrek, blijf ik tot 16.30 uur bereikbaar. Ik heb een groot verantwoordelijkheidsgevoel en wil dat de klant en de werknemers een goed gevoel hebben over hoe alles geregeld is.
Ik start daarom pas met trainen na 16.30 uur. Een voordeel hiervan is dat ik in de middag tijd heb voor mijn twee kinderen, van 9 en 11 jaar oud. Een nadeel is dat het soms moeilijk is om na een training op tijd in bed te liggen en de nodige zeven uur slaap te pakken. Mijn wekker gaat immers alweer om 3.45 uur.
Een strakke planning en een goede voorbereiding zijn essentieel om alles in mijn leven gedaan te krijgen. Samen met mijn vrouw maak ik daarom een jaarplanning, waar we alles in opnemen: wedstrijden, vakantiedagen van de kinderen, wie helpt bij huiswerk, trainingen... Deze planning volg ik nauwgezet en ik sla nooit een training over. Ook na een slechte nachtrust train ik met 100% inzet. Ik weet dan dat ik alles gegeven heb. Dat geeft me rust en zorgt ervoor dat ik geen twijfels of stress heb.”
100% inzet voor mijn job en mijn sport
Ik werk fulltime en mensen vragen me regelmatig of ik niet – tijdelijk – minder zou willen werken, zodat ik meer tijd heb om te trainen en te rusten. Maar dat is niets voor mij, ik wil ook mijn werk met 100% inzet doen.
Natuurlijk zijn er momenten dat het minder makkelijk is om mijn job en mijn trainingen te combineren. Zo was het de afgelopen periode heel druk. Er startten veel nieuwe studenten, dus ik moest cv’s screenen, contracten opstellen, nieuwe werknemers opleiden... Het waren hectische maanden, maar we zijn erdoor geraakt. Gelukkig kan ik altijd op mijn collega’s rekenen als ik eens ergens ondersteuning bij nodig heb.
Ik geef veel, maar ik krijg er ook veel voor terug en ik doe mijn job heel graag. Dat moet je kunnen creëren in je job: als je niet meer graag komt, dan moet je stoppen.
Randstad is niet alleen mijn werkgever, maar ook een echte supporter. Het bedrijf is een van mijn sponsors en mijn collega’s leven heel erg met me mee. Ze sturen regelmatig berichtjes om me aan te moedigen of om te vragen hoe een wedstrijd ging. Ik verwacht dat een aantal van mijn collega’s me ook zullen komen aanmoedigen tijdens de spelen.
de balans bewaren
Het niveau van de Paralympische Zomerspelen is zeer hoog. In totaal heb ik 2,5 jaar om me voor te bereiden en elk moment telt. Dit betekent helaas dat ik minder tijd heb voor mijn gezin. Mijn verlofdagen gaan nu bijvoorbeeld op aan wedstrijden, een gezinsvakantie zit er deze zomer dus niet in. En in de weekenden ben ik vaak weg om te trainen, waardoor ik de fiets- en voetbalwedstrijden van mijn kinderen mis.
Gelukkig staat mijn gezin volledig achter me. Ze begrijpen dat dit tijdelijk is. Wanneer het mogelijk is, gaan mijn zoons met mij mee fietsen of komen ze me aanmoedigen. Ze zijn heel trots op me en steunen me volledig. Na de Paralympische Spelen in 2024, denk ik niet dat ik nog eens zou willen meedoen. Dat zou te veel vragen van mezelf en van mijn gezin.
ambitie die verder dan mezelf gaat
Deelnemen aan de Paralympische Zomerspelen is een ambitie die ik voor mezelf heb, maar ik wil ook een ambassadeur zijn voor andere G-sporters – ongeacht het niveau waarop ze sporten.
Mocht het me lukken om tijdens de Paralympische Zomerspelen een medaille te winnen, dan krijgt mijn verhaal ook meer aandacht. Ik hoop op die manier een voorbeeld te kunnen zijn voor mensen met een beperking. Sport kan een belangrijke rol spelen in hun leven: het is een uitlaatklep en heeft een belangrijke sociale functie.
Daarnaast wil ik ook laten zien dat het mogelijk is om je vol in te zetten op de arbeidsmarkt als je een handicap hebt. Voor veel invaliden is het moeilijk om een job te vinden, terwijl ze nog zo veel in hun mars hebben. In de toekomst zou ik graag – samen met Randstad – een pilootproject opstarten waarbij ik werkgevers en gehandicapte werknemers verbind.