Vandaag stelde Randstad de 17de editie van de Randstad Werkpocket voor. De Werkpocket, geschreven door arbeidsrechtspecialist Filip Tilleman, is al sinds 1990 voor heel wat human resources-managers en personeelsverantwoordelijken de leidraad bij de vele valkuilen in het sociaal- en arbeidsrecht, van de aanwerving en het opstellen van een arbeidscontract tot aan het ontslag.
Vandaag bestaat de Werkpocket alleen nog online en kan iedereen het boek gratis downloaden of doorzoeken op basis van trefwoorden. In 2015 werd www.werkpocket.be 193.400 keer bezocht en werd de Werkpocket 164.232 keer gedownload.
Wikipedia van het Belgisch arbeidsrecht” maakt juridisch kluwen toegankelijk voor duizenden werkgevers en werknemers
Jan Denys, Director External Communication and Public Affairs van Randstad: “Ons arbeidsrecht is zo uitvoerig en complex dat de juiste interpretatie ervan al lang niet meer kan zonder juridische bijstand. Volgens cijfers van het Federaal Planbureau vindt slechts 30% van de bedrijven dat de regelgeving met betrekking tot het tewerkstellen van mensen gemakkelijk te begrijpen is. Dat aandeel ligt ongetwijfeld nog een pak lager bij de werknemers. Het aantal downloads van de Werkpocket toont aan dat mensen op zoek zijn naar gebruiksvriendelijke, betrouwbare en toegankelijk geschreven info over hun rechten en plichten in de arbeidsrelatie.”
visie van de auteur op recente evoluties in het arbeidsrecht
Ter gelegenheid van de lancering van de 17de editie, gaf auteur Filip Tilleman vandaag een overzicht van enkele belangrijke trends in het arbeidsrecht in 2016.
Zo zijn er positieve en negatieve gevolgen van de invoering van de wet op het éénheidsstatuut tussen arbeiders en bedienden. De carensdag voor arbeiders werd door deze wet afgeschaft en leidt in bepaalde bedrijven tot 10% meer absenteïsme bij arbeiders. In deze context wordt de destructieve impact onderschat van de 10 à 15% “vermeende” arbeidsongeschikte werknemers. Bij het bestrijden van dit “schijnabsenteïsme” moeten privéarts, controlearts, arbeidsgeneesheer en werkgever volgens Tilleman een actieve rol spelen om een verzuimcultuur te vermijden. Een heilzaam neveneffect van de wet op het éénheidsstatuut is volgens hem dat het aantal juridische procedures naar aanleiding van een individueel ontslag dalen. Er kan nu immers quasi geen discussie meer zijn over het precieze aantal maanden en weken verbrekingsvergoeding dat door de ex-werkgever moet worden betaald.
Mogelijke discriminatie is volgens Filip Tilleman anno 2017 steeds dominanter aanwezig als thema op de werkvloer. Dit vanaf het prille begin (de selectie) tot bij het einde van de arbeidsrelatie ( het ontslag). Men worstelt vooral met het verboden criterium leeftijd, dat jarenlang een pijler was van het arbeidsrecht. Opvallend is volgens de auteur dat bij rechtsprocedures ter zake de fundamentele insteek meestal enkel en alleen het bekomen is van de zes maanden beschermingsvergoeding.
De indeling in meer dan 300 Paritaire Comités bereikt haar absolute grenzen. De hoofdactiviteit van een onderneming kan gelijktijdig onder toepassingsgebied van meerdere Paritaire Comités vallen. De onzekerheid ter zake noemt Tilleman onaanvaardbaar, gezien rechten en plichten van werkgever en werknemers in grote mate bepaald worden door sectorale cao's van een specifiek Paritair Comité.
Het af ten toe eens informeel laten thuis werken van een werknemer kan een werkgever zuur opbreken indien nadien de forfaitaire onkostenvergoeding van 10% van het loon wordt opgeëist. Ter zake moet absoluut voorafgaandelijk een overeenkomst worden opgesteld.
Tot slot wijst Tilleman ook nog op enkel arbeidsrechtelijke implicaties van de robotisering en digitalisering van de arbeid. Zo stellen zich erg belangrijke vragen inzake privacy, maar ook of deze processen al dan niet fundamenteel éénzijdig de arbeidsvoorwaarden wijzigen en aldus contractbreuk uitmaken? Opmerkelijk is dat ook de sociale zekerheidsinstanties nu al een vergaande interesse in het fenomeen van de robots tonen en concrete plannen hebben om ook robots aan sociale zekerheidsbijdragen te onderwerpen.